Hanımeli çiçeği nerede yetişir?

Hanımeli Çiçeği Nedir?

Bilimsel literatürde Lonicera olarak bilinen hanımeli çiçeği sarılıcı ve çalı formunda yetişebilen özelliklere ashiptir. Hanımeli çiçeği çok güzel koku saçmaktadır. Hanımeli çiçekleri kuzey yarım kürede doğal olarak yaşayan bir bitkidir. Hanımeli çiçeği yazın yeşil olur, bazı türleri ise sürekli yeşil olarak kalabilirler.

Hanımeli çiçeğinin çeşitleri nelerdir?

1. Orman hanımeli çiçeği (Lonicera periclymenum) : Orman hanımeli çiçeği Avrupa, Asya ve Kuzey Afrika’da doğal olarak yaşar. Kuvvetli büyüyen, yazın yeşil, sarmaşık formundaki bitkilerdir. 3 ile 6 m yüksekliğe kadar tırmanabilir. Genç dalları tüylü ve çıplak, yaprakları elips biçimindedir. Üst yüzeyi koyu yeşil, 4 ile 6 cm uzunluğundadır. Çiçekleri saplı, bileşik salkım durumunda, krem beyaz renkli ve çok güzel kokuludur. Haziran-ağustos aylarında çiçek açarlar. Toprak isteği bakımından kanaatkârdır. Asidik, besince zengin, humuslu, kumlu killi, iyi drenajlı ve serince topraklarda iyi gelişir. Ilıman ve rutubetli koşullarda iyi yetişir. Genç bitkiler kuraklığa dayanıklıdır. Yaz sonu yarı olgun odun çelikleri ile camekânlarda, kasım ayında odun çelikleri ile serada ve sonbaharda daldırma ile üretilir. Çimlenme engelinden dolayı tohumla üretim tavsiye edilmez.
2. Sarı hanımeli çiçeği (Lonicera x tellmanniana) : Sarı hanımeli çiçeği Yazın yeşil yaprakları 10 cm uzunluğunda, eliptik-ovalimsi biçimlidir. Yaprakların üst yüzeyi önce zeytin yeşili ve daha sonra koyu yeşil, alt yüzü beyazımsı renklidir. Erken süren sürgünleri sarı esmer renklidir. Çiçekler mayıs-temmuz aylarında açar. Çiçek renkleri koyu portakal sarısı, 4 ile 5 cm uzunluğunda, uzun ve çiçek kuruluşu kepçemsi durumludur. Orta hızda büyür. Maksimum 5 ile 6 m boy yapar. Rutubetli, hafif ıslak, iyi drenajlı ve humuslu topraklarda iyi gelişim gösterir. Ilıman iklim koşullarında iyi gelişir.
3. Sarmaşık hanımeli çiçeği (Lonicera x heckrottii) : Sarmaşık hanımeli çiçeği L. americana ve L. sempervirens türlerinin melezidir. Yazın yeşil yaprakları 4 ile 6 cm uzunluğunda, parlak, eliptik, üst yüzü koyu yeşil, alt yüzü mavimsi yeşildir. Yapraklar basit ve sürgün üzerinde karşılıklı dizilmiştir. Meyveler üzümsü ve purpur kırmızısı renklidir. Haziran-eylül arasında açan çiçekler 3 ile 5 cm uzunluğunda, iç tarafı sarımsı, dış tarafı kırmızı renklidir. Çiçek kuruluşu başağımsı ve keskin kokuludur. Toprak isteği bakımından kanaatkârdır. Alkali, iyi drene edilmiş kumlu, killi, humusça ve azotça zengin topraklarda iyi gelişir. Kireçli, asidik, kayalık, tuzlu topraklar ve sahil arazide yetişmeye uygundur. Ilıman iklim koşullarında iyi gelişir. Düzenli sulanırsa iyi bir gelişme yapar.
4. Tatar hanımeli çiçeği (Lonicera tatarica) : Tatar hanımeli çiçeği Güney Avrupa ve Rusya’da doğal olarak yaşar. 3 m kadar boylanabilen, yazın yeşil, dik olarak büyüyen bir çalıdır. Yaprakları uzun yumurta biçiminde, 4 ile 6 cm uzunluğundadır. Yaprağın üst yüzü koyu yeşil, alt yüzü mavimsi yeşil, çiçekleri açık pembe ve 2 cm uzunluğundadır. Çiçekler mayıs-haziran aylarında açar. Meyveleri yuvarlak ve kırmızıdır.

Hanımeli Çiçeği Nasıl Üretilmektedir?

Çalı formunda olanlar çelikle üretilir. Ekim ayında 20 ile 25 cm uzunluğunda hazırlanan çelikler soğuk yastıklarda köklendirilirler. Eğer çelikler kasım veya daha sonra hazırlanırsa direkt olarak açık araziye dikilebilirler. Soğuk yastıklarda köklenen çelikler ilkbaharda sökülerek 15×15 cm aralılarla geliştirme yastıklarına dikilirler. Diğer bir yöntem ise haziran-temmuz aylarında o yılki sürgünlerden hazırlanan 10 cm uzunluğundaki çeliklerin alçak tünellere veya soğuk yastıklara dikilmesidir. Sonbaharda köklenen çelikler sökülerek açık araziye dikilirler ve 1 yıl burada geliştirilirler. Sarmaşık formundaki bitkilerde çelikle üretilir. Ancak alınma amanlarında ve uygulama şekillerinde farklılıklar vardır. Haziran ayında kuvvetli gelişen sürgünlerden tek gözlü olarak çelikler hazırlanır. Hazırlanan bu çelikler % 8’lik toz IBA ile muamele edilerek alçak tünellere dikilirler. Sonbaharda % 60 ile 75 oranında köklenme elde edilir. Köklenen çelikler 8’lik saksı veya poşetlere dikilerek kışı geçirmek üzere soğuk seralara alınırlar.